Étaín Seward

1. Imię/imiona: Étaín Deirdre
2. Nazwisko: Seward
3. Data urodzenia: 16.10.1966r
4. Miejsce zamieszkania: Belfast, Irlandia Północna
5. Czystość krwi: W jednej czwartej czysta
6. Status: Ubogi
7. Opis charakteru: Tworzy złudne wrażenie otwartej nonkonformistki, która wie, czego w życiu chce i do czego dąży. Wiecznie zagubiona, cały czas zdaje się od czegoś uciekać. Od śmierci matki, za którą się obwinia. Od coraz poważniejszych problemów, które pojawiają się w jej zmierzającym ku dorosłości życiu. Jednakże najśmieszniejsze jest to, że nikt poza nią samą nie zauważa tej stałej ucieczki. Na pierwszy rzut oka wydaje się być osobą bezpośrednią i gadatliwą – nawet zbytnio gadatliwą, gdyż zazwyczaj buzia jej się nie zamyka – która nie pogardzi wartką konwersacją na dowolny temat. Tak naprawdę, ma dosyć spore problemy w nawiązywaniu nowych kontaktów, zwłaszcza wśród dziewcząt, które wydają się jej zupełnie niezrozumiałe, oraz szczerze nie znosi podtrzymywania nieinteresujących jej dyskusji. Niewielu udało przebić się przez mur, którym się otoczyła. Zazwyczaj brakuje im chęci gdyż wolą pozostać przy podawanym przez nią prostym w obyciu wizerunku. Jednakże ci, którzy postanawiają trochę się wysilić i dotrzeć do prawdziwej Et, zazwyczaj doznają zupełnego rozczarowania, gdyż czeka tam na nich jedynie niepewność, melancholia i kończące się fiaskiem próby.
Ludzie dosyć chętnie przebywają w jej towarzystwie, choć mało jest na tyle odważnych, by próbować ją drażnić. Zwłaszcza wśród tych, którzy choć raz widzieli jej wybuch złości. Étaín wychowała się wśród czterech starszych braci i nie ma żadnych oporów by rzucić się do walki na pięści. Choć zazwyczaj ze względu na swój wzrost oraz zupełny brak siły przegrywa je, nie można odmówić jej niebywałej, jak na taką kruszynkę, brawury. W dodatku, krzyczy bardzo głośno, a używanie podniesionego głosu przez dłuższy czas nie sprawia jej żadnych problemów.
Wydaje się być niewzruszona i niedostępna zwłaszcza w stosunku do chłopców, którzy zwiedzeni jej uroczą buzią, traktują ją jak kolejną poszukującą księcia na białym rumaku panienkę i próbują ją uwieść tanimi słówkami. Cóż z tego, że tak naprawdę po nocach śni jej się królewicz z bajki? Nie uważa, by inni musieli o tym wiedzieć. Całą swoją romantyczną naturę przypisuje miłości do dzieł pani Austen, które pochłania w kółko. Nie potrafi natomiast utożsamić się z żadną bohaterką – uważa, że najbliżej jej do obu panien Dashwood i chyba nie wiele mija się to z prawdą. Rozważna i romantyczna jednocześnie.
Z pewnością nie posiada natury optymistki – we wszystkim widzi drugie dno, a gdy dziwnym trafem w życiu jej się układa, zaczyna szukać dziury w całym i zazwyczaj ją znajduje. Jest niestabilna nerwowo i emocjonalnie, a jeśli dodać do tego szybką utratę równowagi... stanowi ciekawy okaz histeryczki, jednakże niewielu jest takich, którzy potrafią z nią wytrzymać.
Wychowywała się wśród pięciu mężczyzn, co znacznie wpłynęło na jej charakter. Nauczyła się walczyć o swoje, wiedząc, że jeśli nie dostanie tego ona, dostanie ktoś inny. Zaczęło się od ciasteczek z nadzieniem czekoladowym, a w chwili obecnej przemieniło się w opanowaną do perfekcji sztukę manipulacji i przekonywania ludzi do swojej racji. Musiała wypracować także asertywność – w końcu jako jedyna kobieta w rodzinie powinna gotować, sprzątać i prasować po ojcu i czterech braciach. Niedoczekanie. Étaín jest chyba największą bałaganiarą z nich wszystkich, a w dodatku nigdy nie pamięta gdzie co położyła, więc nieustannie biega po domu, przeprowadzając niekończące się poszukiwania. Po matce odziedziczyła spory talent kulinarny i choć nie odnajduje się w roli kury domowej, lubi od czasu do czasu coś upichcić.
Entuzjastka muzyki rockowej i punk, która już kilka lat temu znacznie wpłynęła na jej życie. Jeśli aktualnie czegoś nie słucha, zapewne to nuci. Cierpi, ponieważ jako jedyna z całej rodziny nie została obdarzona słuchem muzycznym. Można nawet rzec, że słoń nadepnął jej na ucho i mimo usilnych starań braci nigdy nie nauczyła się grać na gitarze. Barwa jej głosu jest całkiem znośna, choć zazwyczaj mocno mija się z docelowymi dźwiękami. Każdą wolną chwilę spędza na koncertach lub buszuje po sklepach, szukając nowych płyt winylowych. Buntuje się przeciwko wszystkim obowiązującym na tym świecie konwenansom, najczęściej we własnej głowie, chociaż w ostatnich latach ma to również swój przekład na rzeczywistość. Potrafi powiedzieć nie i wyjść z pokoju trzaskając drzwiami, czasem wymsknie jej się o kilka zdań za dużo... Określenie „niedorobiony punk” całkiem do niej pasuje, jednakże ona sama nigdy się do tego nie przyzna.
Posiada wygasające pokłady ambicji, które zmusiły ją do wybrania więcej przedmiotów na poziomie zaawansowanym, niźli jest w stanie zdać pozytywnie na OWUTEMach, i które zanikają prawie całkowicie, kiedy przychodzi do nauki. Od najmłodszych lat jest zakochana ze wzajemnością w Quidditchu. Już jako mała dziewczynka śmigała za braćmi na swej dziecinnej miotełce, a im była starsza, tym miotły większe i z upływem czasu to bracia musieli gonić ją.
8. Opis wyglądu: Étaín przypomina małą, żądną truskawkowych lizaków dziewczynkę, która wszystkim ładuje się na kolana. Niestety, już dawno porzuciła swoją rzekomą niewinność oraz zwiewne sukienki na rzecz wytartych trampek, wygodnych – najczęściej czarnych, czerwonych lub w kratkę – rurek i przydużych koszul, wykradzionych z szaf starszych braci. Stara stylizować się na twardą fankę muzyki rockowej, jednakże ów styl zdaje się nie pasować do jej filigranowej figury i uroczej, dziewczęcej buzi. Właśnie powodu, najstarszy brat, Calvagh, często nazywa ją „niedorobioną punkówą” - w takich chwilach, Et wyraża swoje niezadowolenie agresją, jednakże z powodu braku siły, najczęściej zostaje wrzucona przez niego do wanny.
Panienka Seward mierzy sobie trochę ponad metr pięćdziesiąt, co czyni ją naprawdę niziutką. Gdyby to nie wystarczyło, jest wręcz przeraźliwie chuda, sprawiając tym samym wrażenie, jakby miała złamać się na wietrze. Nogi ma długie, proste i zgrabne, ale zbyt szczupłe; jej zmorą są wystające kości biodrowe, przez które nigdy nie może dopasować odpowiednich spodni. Niby zbudowana proporcjonalnie – szersze biodra, wcięcie w talii, jakiś tam biust, jednakże zarysu figury pod obszernymi koszulami nie widać.
Właścicielka wysokiego czoła, trafnie ukrytego pod prosto ściętą grzywką, przysłaniającą również niczym nie wyróżniające się brwi. Włosy pachnące zieloną herbatą, mają barwę ciemnego karmelu i zazwyczaj opadają swobodnie na ramiona. Proste, aż do bólu – nieważne, ile nie starałaby się ich zakręcić, wszystkie próby zostaną zakończone fiaskiem. Twarzyczkę ma owalną i niebywale szczupłą, nie zeszpeconą ani piegami, ani młodzieńczym trądzikiem, za to nader często pojawia się na niej rumieniec. Jej największym atutem są oczy – duże, w kształcie migdałów, otoczone firaną czarnych rzęs, spoglądają na świat z dziwną powagą i melancholią. Mały nosek jest odrobinę zadarty, co nadaje jej zadziorny, choć wciąż niewinny, charakter. Pełne usteczka rzadko kiedy wykrzywiają się w uśmiechu, najczęściej wyrażając złość i poirytowanie.
9. Rodzina: Leigh Seward - głowa rodziny; czarodziej półkrwi, ukończył Hogwart jako adept Ravenclaw i nigdy nie powiedział żonie o swojej magicznej stronie. Przez lata ukrywał to, co tak naprawdę robi, a pracuje w Ministerstwie Magii w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami, w Urzędzie Łączności z Goblinami. Po śmierci ukochanej żony strasznie się zaniedbał i przestał odnosić sukcesy w pracy, a całą kwotę, jaką zarabia, przepuszcza na zakłady wyścigów konnych, którymi zainteresował się, by czymś wypełnić pustkę po ukochanej.
Aingeal Seward, z domu Butler - mugolka z dobrego domu, wyszła za ukochanego mężczyznę w wieku osiemnastu lat, rodząc mu pierwszego syna. Żyli w pozornej sielance z dnia na dzień, ciesząc się własnym towarzystwem i miłością podlotków. Leigh nigdy nie powiedział jej o swoim magicznym życiu, a ona nigdy nie pytała. Nie pracująca, reguły cicha i spokojna kobieta zawsze chciała mieć córeczkę, którą mogłaby przebierać i czesać. Starając się o nią, wydała na świat jeszcze trzech chłopców. Gdy wreszcie przy piątej ciąży lekarz oznajmił jej, że spodziewa się dziewczynki, nie posiadała się ze szczęścia. Jednakże kilka miesięcy pojawiły się pewne komplikacje, które później przyczyniły się do tragedii. Aingeal zmarła tuż po urodzeniu wymarzonej córki, gdy jej stan był krytyczny.
Calvagh Seward – pierworodny syn Aingeal i Leigh oraz ten okropny starszy brat, którego Étaín i tak kocha. Jej ulubioną rozrywką jest próba powalenia go na łopatki, jednakże zazwyczaj kończy wrzucona do wanny, wypełnionej zimną wodą. Tak to jest, kiedy porywa się na kogoś silniejszego, jednakże panna Seward snuje podstępny plan, jak tu wreszcie znaleźć jego słaby punkt.
Seoirse Seward – udręczony poeta, entuzjasta literatury modernizmu, mający największe zadatki, by zostać dekadentem. Potajemnie podrzuca rodzeństwu wybrane tomiki i wzdycha po nocach do swej muzy, która zdaje się nie wiedzieć o jego istnieniu. Wykazuje spory pociąg do hazardu – najwyraźniej po ojcu – choć po pierwszej przegranej przestał grać na pieniądze.
Aideen Seward – ulubiony rozmówca Étaín, a także powiernik jej sekretów. Doskonale wie, że może przyjść do niego w każdej chwili i z każdym problemem. Chyba jako jedyna w całej rodzinie nie prawi mu morałów ani dotyczących jego wyglądu, ani ekscentrycznego zachowania. Ulubowała sobie za to zarówno jego kolana, jak i szafę, z której – kiedy nie patrzy – wyciąga koszule i t-shirty.
Cathán Seward – zdecydowanie zbyt nadopiekuńczy braciszek, któremu najczęściej ma ochotę ukręcić łeb. Étaín bardzo lubi siadać mu na kolanach, jednakże znacznie mniej, niż jego bratu bliźniakowi, Aideenowi. Głównie dlatego, że jakkolwiek Kotek nie byłby kochany i godny zaufania, wszędzie widzi podstęp zagrażający cnocie jego małej siostrzyczki.
10. Historia postaci: Życie Étaín już od chwili poczęcia odbiegało od ideałów. W kilka miesięcy po tym, jak jej matka dowiedziała się, że będzie miała córeczkę, wyszła na jaw poważna komplikacja ciąży, na skutek której Aingeal zmarła niedługo po porodzie. Właśnie z tego powodu, odkąd była na tyle duża, by wyrazić swoje zdanie kategorycznie zabroniła świętowania dnia swoich urodzin. Do tej pory obarcza się winą za śmierć matki, jednakże wyłączając kilka dni każdego października, potrafi sobie z tym poradzić.
Wychowywała się w otoczeniu pięciu mężczyzn: czterech braci i rozstrojonego emocjonalnie ojca. Oczywiście, miało to wpływ na jej charakter, gdyż szybko nauczyła się walczyć o swoje, wiedząc, że jeśli nie postawi na swoim, zrobi to któryś z jej degeneratów (jak zwykła nazywać Calvagh, Seoirse'a, Aideena i Cathána). Nigdy im się nie przelewało – zapewne dlatego, że Leigh przepuszczał coraz więcej galeonów na wyścigach konnych – jednakże zawsze wiązali koniec z końcem, a ona nigdy nie mogła powiedzieć, by brakowało jej czegoś poza matką i drogimi lalkami. Ich ojciec zadbał o to, by dorastali w świadomości o istnieniu magii – stąd też różne zabawne historie z dzieciństwa, które nie przytrafiały się innym dzieciom z ich otoczenia. Étaín bardzo szybko nauczyła się latać na miotle – wyłudziła od kochanego ojczulka dziecinną miotełkę i nim ktokolwiek zdążył się obejrzeć, już śmigała za starszymi braćmi.
Największym szokiem dla małej Et było, gdy Calvagh jako pierwszy dostał list z Hogwartu. Przez dobrych kilka miesięcy snuła się po korytarzach, nie mając się z kim pobić dla zabawy, a gdy wreszcie postanowiła skierować swe siły na Seoirse'a, szybko okazało się, że z nim to nie to samo. Gdy przyszła kolej na kolejnego z braci Seward, stęskniona za Calem i oczarowana jego opowieściami o szkole, próbowała wcisnąć się do kufa, żeby tylko pojechać do zamku. Jej podstęp został szybko odkryty, a nieusatysfakcjonowana Étaín musiała czekać, aż przyjdzie jej własny list. A jej radości, gdy go dostała, nie da się opisać słowami.
I 1 września roku pańskiego 1977 pojechała do Hogwartu, gdzie do tej pory sieje zamęt i spustoszenie.