Aideen Seward

1. Imiona: Aideen Eion
2. Nazwisko: Seward
3. Data urodzenia: 2.01.1965
4. Miejsce zamieszkania: Belfast
5. Czystość krwi: jedynie w 1/4 magiczna
6. Status: ubogi
7. Opis charakteru:
Panicz Seward zdecydowanie odbiega nie tylko niebanalnym wyglądem od reszty swego rodzeństwa, ale i ekscentrycznym charakterem. Aktywny, lecz jednak nie zmieszany w rozwój szkoły, choć według niego właśnie tak jest. Uważa, że swoimi dowcipami rozrusza konserwatywnych nauczycieli i prostolinijnych uczniów, bojących się wychylić, ale w jego żartach zawsze muszą być jakieś ofiary, jeśli nie z uszczerbkiem na psychice, to na ciele zdecydowanie. Prawdą jest, iż Aideen należy do osób niezwykle cierpliwych. Potrafi długimi godzinami siedzieć i wkładać w najprostszy sposób znajomym do głowy potrzebną im wiedzę. W niekonwencjonalny sposób bliższy tokowi rozumowania uczniów wytłumaczy każdy jeden temat. Nauczy grać w Quidditcha (zrezygnował z gry w szkolnej drużynie, twierdząc, że poziom graczy jest jak dla niego zbyt niski), jeździć na deskorolce (obecnie stara się wszystko po kroku pokazać swemu bliźniakowi, Cathánowi), czy cokolwiek innego. No i tutaj kończy się jego cierpliwość, albowiem w momentach, kiedy ktoś podważa jego zdanie, tudzież atakuje go, bądź jego rodzinę. Wtedy bez skrupułów rzuca się na delikwenta z pięściami i ostrym słowem, nie szczędząc nikogo. No, może poza... Wobec przedstawicielek płci pięknej Aideen nie zwykł stosować przemocy fizycznej, gdyż uważa to za nieetyczne i sprzeczne z jego zasadami.
Na lekcjach Seward nigdy nie słucha. Przeszkadza, przeklina, żartuje, rzuca przedmiotami, wdaje się w niepotrzebne dyskuse z profesorami, nigdy też się nie uczy. Mimo to jest niesamowicie inteligentnym chłopakiem, ze wszystkich zdawanych przedmiotów otrzymuje Z i P, a gdyby się nieco przyłożył, z całą pewnością miałby W. Czasem daje jakieś korki młodszym uczniom i rówieśnikom z dosłownie każdego przedmiotu, nawet takiego, którego akurat nie zdaje. Wystarczy mu raz przeczytać podręcznik, życiowa mądrość i trochę sprytu, by się wszędzie odnaleźć.
Muzyka i deskorolka to dwie największe pasje Aideena. Miłość do tej pierwszej zaszczepił w nim Calvagh osiągnięciami jego zespołu. W wieku trzynastu lat zaczął uczyć się grać na perkusji, a dziś nie ma już na niego mocnych w tej dziedzinie. Na deskorolce jeździ prawie codziennie. Nie ma dla niego miejsca, gdzie by się z nią nie wcisnął. Wszystkie korytarze, schody i poręcze są jego, kiedy tylko jest chwila wolnego.
Kiedy ma jeszcze więcej wolnego, że aż nie wie, co zrobić z tym czasem, wybiera się ze znajomymi do Hogsmeade, by sprawdzić po raz enty jak dużo czasu zajmuje doczołganie się po pijaku spod stolika do wyjścia. Nie szczędzi sobie także narkotyków, które zdobywa nikt nie wie w jaki sposób, ale rozprowadza je po korzystnych cenach w różnych środowiskach Hogwartu. Kolejną i chyba już ostatnią "używką" Aideena są kontakty seksualne z dziewczętami. Nie ma żadnych skrupułów, by jakąś złapać za tyłek, biust, czy po prostu zacząć podrywać, bez względu na wiek (nie, no, bez przesady, weźmie każdą, ale taką, która mu się spodoba. 12-latki i staruszki - przepraszamy!), by następnie po prostu zaciągnąć do łóżka.
Ten z reguły otwarty i wiecznie uśmiechnięty chłopak bez problemów z samym sobą w rzeczywistości jest... taki, na jakiego pozuje! Naprawdę uwielbia się bawić i niczego nie udaje, lecz gdzie haczyk? Otóż każdego czasem męczy ciągła zabawa, potrzebuje chwili spokoju i wyciszenia, rozmowy. W takich momentach zawsze znajduje swoją młodszą siostrzyczkę, która bezczelnie wciska mu się na kolana i mogą przez długie godziny gadać o wszystkim i o niczym. Jeśli nikt go nie krytykuje, to Aideen potrafi być idealnym rozmówcą. Znajdzie się w każdym temacie, również tym poważnym, kiedy trzeba kogoś pocieszyć, czy doradzić. Jest szczególnie wrażliwy na punkcie swoich fobii, których niestety ma kilka. Między innymi lepofobia - kiedy tylko widzi królika, lub zająca, momentalnie dostaje gęsiej skórki i jest gotów do ucieczki, oraz ofidofobia - to samo dzieje się, kiedy napotyka na swojej drodze węża.
8. Opis wyglądu:
Wysoki na sto osiemdziesiąt osiem centymetrów wzrostu przy czym niesamowicie chudy, choć niezupełnie słaby. Nikt do końca nie wie gdzie ma pochowane wszystkie mięśnie, których wszak nie jest pozbawiony. Czarne jak smoła włosy idealnie ścięte i ułożone w pozornym nieładzie, tworząc rozwianego irokeza. Równie czarne brwi i czarne oczy, otoczone gęstą firaną także czarnych rzęs, które bywają punktem sporu z wieloma zazdrosnymi dziewczętami. Ten z pozoru zwyczajny nastolatek jest posiadaczem tunelu w lewym uchu, kolczyka w lewym sutku i czterech tatuaży, w tym dwóch na prawym ramieniu i przedramieniu, jednym na lewym ramieniu i jednym po prawej stronie klatki piersiowej. Styl ubioru panicza Sewarda również naciąga wszelkie szkolne zasady noszenia się. Mundurek oczywiście jest, tyle że właśnie w niepełnym składzie. Koszula najczęściej wymięta, podwinięta do ramion, lub w ogóle z odciętymi rękawami i podoczepianymi przypinkami na kołnierzyku, a krawat również wymięty, związany w dziwny i raczej niezbyt skomplikowany sposób. Przy spodniach charakterystyczny łańcuch, zapewne skradziony woźnemu oraz kolorowa smycz od kluczy. Na co dzień nosi się w luźny sposób, proste bermudy, jakiś przydługi t-shirt z nadrukiem, akurat tak, by móc bez zbędnych ograniczeń z miejsca wcisnąć się na deskorolkę. Porusza się szybkim krokiem, zazwyczaj ze śmiechem na ustach, szukając tylko miejsc, gdzie może pograć komuś na nerwach swym towarzystwem i ironicznymi docinkami.
9. Rodzina:
Leigh Seward - głowa rodziny; półkrwi mężczyzna, ukończył Hogwart jako adept Ravenclawu, nigdy nie powiedział żonie o swojej magicznej stronie, ukrywając to, co robi, a pracuje w Ministerstwie Magii w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami, w Urzędzie Łączności z Goblinami. Po śmierci ukochanej żony strasznie się zaniedbał i przestał odnosić sukcesy w pracy, a całą kwotę, jaką zarabia, przepuszcza na zakłady wyścigów konnych, którymi zainteresował się, by czymś wypełnić pustkę po ukochanej. Aideen gardzi swoim ojcem dlatego, że nie potrafił ułożyć sobie normalnie życia i nie radzi sobie ze swoimi problemami.
Aingeal Seward, z domu Butler - mugolka z dobrego domu wyszła za ukochanego mężczyznę w wieku osiemnastu lat, płodząc mu pierwszego syna. Żyli w pozornej sielance z dnia na dzień, ciesząc się własnym towarzystwem i miłością podlotków. Leigh nigdy nie powiedział jej o swoim magicznym życiu, a ona nigdy nie pytała. Nie pracująca, reguły cicha i spokojna kobieta zawsze chciała mieć córeczkę, którą mogłaby przebierać i czesać. Zmarła zaraz po urodzeniu wymarzonej córki, gdy jej stan był krytyczny. Cała rodzina cierpi po jej odejściu.
Calvagh Seward - stara się sprowadzić "gorszego" bliźniaka na dobrą drogę, często gasząc w towarzystwie charakterystycznym "Nie popisuj się". Mimo to obaj bracia darzą się sympatią, spędzając długi czas na rozmowie o muzyce przy butelce piwa.
Seoirse Seward - ten udręczony poeta, entuzjasta literatury modernizmu, mający największe zadatki, by zostać dekadentem. Potajemnie podrzuca rodzeństwu wybrane tomiki i wzdycha po nocach do swej muzy, która zdaje się nie wiedzieć o jego istnieniu. Wykazuje spory pociąg do hazardu (najwyraźniej po ojcu) choć po pierwszej przegranej przestał grać na pieniądze.
Cathán Seward - brat bliźniak Aideena, będący jego zupełnym przeciwieństwem. Jak każdy z braci z politowaniem patrzy na działania starszego bliźniaka, próbując go jakoś stopować. Mimo wszystko potrafią znaleźć wspólny język, jeśli chodzi o sport. W przerwach między zajęciami spotykają się na boisku Quidditcha, by rozegrać mecz jeden na jeden, a także Aideen uczy bliźniaka jeździć na deskorolce, choć na razie idzie im to dosyć opornie. Jednak Aideen nie traci pogody ducha i wiary w Cathána, w końcu są rodziną, kiedyś musi mu się udać.
Étaín Seward - ukochana młodsza siostra, którą Aideen darzy szacunkiem i głębszym uczuciem. Nie jest wobec niej nadopiekuńczy, lecz ceni ją za to, że nie prawi mu morałów. Nazywana przez niego pieszczotliwie Pypcią często przychodzi do niego pogadać zarówno o tych ważniejszych, jak i błahych sprawach. Wtedy siada mu na kolana i mogą przegadać długie godziny.
10. Historia postaci:
Kiedy wszyscy krewni szukali sobie czegoś, czym mogliby zapełnić sobie stratę matki, on miał dwa lata i nic nie rozumiał. Również jak dorósł niewiele robił sobie z tego, co się stało. Kiedyś może i było mu żal, że nie ma matki, ale szybko o tym zapomniał, zakochując się w deskorolce, a później w magii. Gdy tylko dostał się do Hogwartu uczył się pilnie przez pierwsze trzy lata, kiedy to Calvagh zaszczepił w nim zamiłowanie do perkusji. W czwartej klasie zderzył się z innym środowiskiem, gdzie na porządku dziennym były przekleństwa, papierosy i lekceważące podejście do szkoły. Wtedy, będąc konformistą, błyskawicznie wpasował się w panujący klimat i momentalnie stał się jednym z nich. Dziś, kiedy jest w ostatniej klasie, a wszyscy jego bliżsi znajomi ukończyli nauczanie, pozostało mu tylko przekazywanie wiedzy na następne pokolenia. Nie ma konkretnego planu, co do swojej przyszłości, ale chciałby robić coś związanego z muzyką.