Lustro

Jest to dosyć wąski i pusty korytarz zakończony wysokim lustrem w pozłacanej, kutej ramie. Często w korytarzu można ujrzeć piękne dziewczyny, podziwiające swoje równie piękne odbicie. Teoretycznie dość nieciekawe i zwyczajne miejsce, praktycznie kryje za sobą małą, ale bardzo interesującą tajemnicę, którą znają jedynie nieliczni uczniowie. Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, iż żaden z nauczycieli nie wie, co tak naprawdę kryje się w tym korytarzu. Wtajemniczeni wiedzą, iż za lustrem znajduje się przejście wprost do Hogsmeade. Jeśli i ty chcesz skorzystać z tego przejścia, wystarczy byś ładnie poprosił, a lustro otworzy się także przed tobą. Pamiętaj, że jest ono jednak dość kapryśnym przedmiotem i nie zawsze chce się otworzyć (jeśli uzna, iż twa prośba nie była wystarczająca, pozostanie zamknięte).

Issa przeglądała się niepewnie w lustrze. Wyglądała świetnie. Ale nie miała pojęcia po co tam idzie. Walentynki... Nie miała ani chłopaka ani przyjaciół z którymi mogła by spędzić ten czas. Na ogół jej to nie przeszkadzało jednak teraz… Co ona miała z sobą zrobić przez ten cały wieczór? Ale pójść wypadało , cała szkoła się tam wybierała. Rzuciła  spojrzenie swemu odbiciu. Zebrała się w sobie . Odrzuciła rude starannie ułożone włosy i postanowiła grać na zwłoke. Zawsze może tkwić przy lustrze udając że coś tam poprawia.

Adrienne wędrowała po szkole. Zamierzała udać się na koncert, lecz najpierw chciała ujrzeć swe odbicie w lustrze. Nie mogła pojawić się na balu nieuczesana. Miała być tam cała szkoła, a co za tym idzie, najfajniejsi przedstawiciele płci przeciwnej w tym zamku. Tak się złożyło, że Puchonka znajdowała się blisko korytarza z lustrem. Tam właśnie się udała. Dziewczę było tak pochłonięte swoimi myślami, że nie zauważyło dziewczyny stojącej naprzeciw niej. Adrienne zatrzymała się w ostatniej chwili, mało by brakowało a wpadła by na ową uczennicę. Panienka Alfestrale zlustrowała dziewczynę wzrokiem. Wydawała się być w porządku. Tego dnia Puchonka nie miała z kim iść na koncert, czy nawet porozmawiać. Postanowiła wiec zagadać do niej, mimo, iż ona zapewne miała już towarzystwo na dzisiejszy wieczór. Zagadać nie zaszkodzi, jeśli będę niepożądanym towarzystwem to zwyczajnie sobie pójdę.- Pomyślała Adrien i spojrzała ciemnymi oczyma na towarzyszkę.
- Och. Przepraszam. - Odezwała się przepraszającym głosem.
- Jestem Adrienne Z Hufflepuff'u. - Przedstawiła się po chwili, uśmiechając się do dziewczęcia.

Issa zaskoczona obecnością puchonki uśmiechnęła się niepewnie. Zlustrowała dziewczyn wyrokiem. Mignęła jej kilka razy na korytarzu ale jakoś nie miała okazji zamienić z nią kilku słów. Dziewczę wydawało się mile. Właściwie w tym momencie w jej sercu zatliła się iskierka nadziei. Może ona tak samo jak nie ma co ze sobą zrobić? Hmm… To raczej nie realne.

-Issa Brown- Rzuciła kolejny uśmiech tym razem pewniejszy.

-A ty nie na koncercie? Byłam pewna że są tam już wszyscy.

-Miło mi.- Puchonka odwzajemniła uśmiech Issy. Miała wrażenie, że dogada się z nią bez problemu. Ale cóż. Czas pokaże. Nie ocenia się przecież książki po okładce.
- Jak widać nie. Jakoś nie spieszyło mi się z udaniem się tam. Widzisz... Nie mam towarzystwa na ten wieczór, a pójście tam samej jakoś mi się nie uśmiecha. - Odparła Adrienne szczerze, z lekkim żalem w głosie. Po chwili jednak na jej twarz powrócił uśmiech.
- A ty ? Co tutaj robisz ? Zdaje się, że o tej porze zabawa już się rozkręca. - Powiedziała Puchonka obserwując nowo poznaną dziewczynę. Ma piękny kolor włosów. - Stwierdziła Panienka Alfestrale.

Ta iskierka nadziei tląca się w sercu Gryffonki przemieniła się w płomień. Co ja gadam w wielkie ognisko. Issa była pewna że to zrządzenie losu. Piękna, miła dziewczyna nie miała z kim spędzić tego czasu. Issa czuła że ta istota na stałe zagości w jej życiu.
-Mogła by mi pani dziś towarzyszyć?- Wyciągnęła rękę do nowopoznanej zanosząc się śmiechem.

I pełna entuzjazmu dodała.

-Bo widzisz ja też nie mam z kim iść.... I wymyśliłam że tutaj spędzę ten wieczór. Ale skoro pojawiło się tak miłe towarzystwo... Ten wieczór jest za piękny by spędzić go samotnie!

Zachowanie Issy coraz bardziej utwierdzało ją w przekonaniu, iż będę się obie świetnie rozumiały. Z tego co na razie Adrienne dedukowała, Gryfoka była wesołą, miłą osobą.
- Ah. Z wielką chęcią. - Odparła Panienka Alfestrale także wybuchając śmiechem. Po korytarzu niosło się echo chichotu dwóch nastolatek. Jak Adrienne uwielbiała ten dźwięk!
- Masz rację. Takiego dnia nie powinno spędzać się w samotności. - Powiedziała piętnastolatka z uśmiechem. Po chwili przyjrzała się dokładniej nowej koleżance.
- Jak to się stało, że taka dziewczyna jak ty nie ma z kim iść ? - Zapytała Puchonka z niedowierzaniem. Patrząc na urodę dziewczyny, powinien otaczać ją wianuszek chłopców.

-Powinnam zadać ci to samo pytanie- Uśmiechneła się Issa.- Widzisz mam dość trudny charakter-zaśmiała się smutno i puściła perskie oko.-A gdzie twoi adoratorzy?

Adrienne zastanawiała się co takiego trudnego mogło być w charakterze
dziewczyny. Nie mogąc nic wymyślić nieznacznie wzruszyła ramionami, w
odpowiedzi na swoje myśli.
-Ah tak. - Powiedziała uśmiechając się pokrzepiająco.
- Hmm... Chowają się prze de mną po kątach. - Odparła chichocząc pod nosem.
- Tak właściwie, to nie chodzi za mną wielu osobników płci
przeciwnej. A dlaczego ? To tez pozostaje zagadką. Możliwe, że to
dlatego, iż bywam lekko dziwna... - Powiedziała Puchonka w
zamyśleniu.
- Nie to, że mam stwierdzoną jakąś wadę w rozwoju. Chodzi mi raczej
o to, że miewam dziwne pomysły. -- Panienka Alfestrale poprawiła
swą wypowiedź, bojąc się, iż poprzednio użyte przez nią słowa nakierują
Issę na zły tok rozumowania.

Dziwne pomysły… No proszę! Ciekawa osóbka z tej Adrienne.
-Wiesz co? Dziś chyba nie będziemy ich szukać. W Hogwarcie jest zbyt wiele kątów. –Uśmiechnęła się Issa.
Panna Brown przyglądała się tej nowopoznanej istotce. „Jak to możliwe że wcześniej jej nie poznałam?”
- Nie przejmuj się każdy jest na swój sposób dziwny. I to jest najbardziej zabawne.- W oczach Issy ujrzeć można było ciepło. A na ustach ponownie malował się uśmiech.
-Czy to nie dziwne że wcześniej się nie poznałyśmy? Ale myślę że o wiele mniej zabawnie by było gdybyśmy znały się na wylot.- Gryffonka starała się by najdrobniejszy detal Adrienne odmalował się w jej pamięci. 

- Tak, lepiej zostawmy to na nudne jesienne wieczory. Gdy czasu jest tyle, ze nawet na takie zajęcie czasu jest wiele. - Odpowiedziała Adrienne odwzajemniając uśmiech.
- No w sumie, to tak. - Odparła Puchonka. Podobało się jej podejście do życia Issy. Dziewczę wydawało się być pełne entuzjazmu. Radość i optymizm aż od niej biły.
-No, może trochę dziwne. Choć z drugiej strony w Hogwarcie jest tyle uczniów, że trudno trafić na odpowiednie osoby. No ale świetnie, że udało mi się na ciebie wpaść. - Powiedziała wesoło, a z jej twarzy nie schodził uśmiech. Panienka Alfestrale czuła, że jeśli się uda, mogą być w przyszłości sobie na prawdę bliskie.

To zabawne ale Issa czuła w tym momencie to samo. Adrienne ją zaintrygowała. Nie potrafiła jej rozgryźć. Była to na pewno osoba inteligentna pełna najróżniejszych pomysłów. Ale Issa czuła potrzebę poznania bliżej tej Puchonki. 

- Może opowiedziałabyś mi cos o tych swoich pomysłach?- Zagadnęła ciekawa odpowiedzi.

-Jesteś nietypową osobą.- Przyglądała się dziewczynie z ciekawością.- Co najmniej intrygującą.-Dodała po chwili namysłu.

-Heh. No wiesz. To chodzi głównie o to, że lubię się zabawić. Mówiąć to nie mam na myśli jedynie imprez, czy tego typu rzeczy. Chodzi także o różne kawały wycinane znajomym oraz na przykład nocne eskapady w piżamach nad jezioro. Chłodzi głównie o to, ze robię często coś spontanicznie. - Odparła Adrienne zastanawiając się jak dokładnie przybliżyć to Gryffonce. Słysząc kolejne słowa Issy dziewczyna uśmiechnęła się.
- Och. Naprawdę ? - Zapytała Adrien szczerząc się do koleżanki.
-No cóż, może... Taki mam styl bycia. Spontaniczny, pełen sprzeczności... - Odparła po chwili namysłu.
- Powiedz coś o sobie, o swoich zainteresowaniach. - Poprosiła Panienka Alfestrale przyglądając się badawczo Issie, tak jak za pierwszym razem.

- Uwielbiam Quidditcha! –Zawołała Issa- A o mnie… Uczę się dobrze, robię wszystko by moja przyszłość była lepsza. Uwielbiam świat magii, który mnie otacza. I muszę ci powiedzieć że uwielbiam ciebie.- zaśmiała się.
Nawet nie zauważyła jak ten czas szybko miną. Tam na dole ludzie już dość długo się bawią. A dla niej tutaj czas staną w miejscu. Poznaje kogoś nowego. Wreszcie uświadomiła sobie że dotychczas była tak naprawdę samotna. 
- Nigdy jeszcze nie byłam w piżamie nad jeziorem- Powiedziała to z taką miną jakby żałowała za grzechy. I zaśmiała się ciepło.

Sądząc po entuzjazmie z jakim Issa mówiła o Quiddithu, była to zapewne jej pasja.
- Zastanawiałam się nad zapisaniem do drużyny. Może więc będziemy grały przeciwko sobie. Słyszałam bowiem, że jesteś w składzie drużyny Gryffonów, prawda ? Powiedziała Puchonka. Na kolejne słowa dziewczyny Adrienne zaśmiała się dźwięcznie i spojrzała ciepło na Gryffonkę. Nie wiedziała, czy ta mówi to szczerze, lecz czuła, iż tak właśnie jest.
- Mnie ? A za co ? Czym ja jestem, po za rozbrykanym dzieciakiem. Zobaczysz po pewnym czasie zaczniesz mnie mieć dość. - Rzekła Panienka Alfestrale zanosząc się śmiechem.
- Nie ? Zobaczysz, wyciągnę cię którejś nocy na taki wypad. Biegniesz w piżamie z grupą znajomych nad jezioro. W między czasie zahacza się o kuchnię i wynosi trochę smakołyków. Dodatkową atrakcją jest to, że w nocy może przyłapać Cię prefekt, bądź nauczyciel, a w dodatku widzi Cię w piżamie w żabki. Czyż to nie zabawne ? Adrenalina gwarantowana. Powiedziała piętnastolatka śmiejąc się.
-Choć czasami jest trochę zimno... - Dodała po krótkim namyśle ponownie się uśmiechając. Nie podejrzewała, że jednego wieczoru można tyle się śmiać. A jednak. Adrienne odruchowo spojrzała na zegarek.
-Jak myślisz, ze względu na to, że trwa bal, wolno nam przebywać po za domami chyba trochę dłużej ?- Zapytała z nadzieją w głosie.

- Tak owszem jestem szukającą w Gryffindorze. Zapisz się mówię Ci to świetna zabawa, wiatr we włosach i te sprawy. 
Kolejne słowa dziewczyny wywołały u Issy niepohamowany śmiech
- Wierz mi potrafię poradzić sobie z „rozbrykanym dzieckiem” . Ale już teraz mogę cię zapewnić że nie będę miała Cię dość. Dawno się tak nie naśmiałam.
Popatrzyła na Adrienne
-Sadzę że szczególnie piżama w żabki dodaje pikanterii tej eskapadzie –Powiedziała śmiertelnie zabawnie po czym zaczęła się śmiać.
Słysząc pytanie nastolatki, Issa zastanowiła się chwilę.
-Nie mam pojęcia. Ale nawet jeśli nie, to nie sądzisz że jest to mniej ryzykowne niż wymykanie się z dormitorium w piżamie w żabki jest niż siedzenie na korytarzu na którym najprawdopodobniej o tej porze nie ma nigdy żywej duszy? Gorsza sprawa że nieżywe owszem mogą się tu kręcić… 

Puchonka zastanowiła się krótką chwilę myśląc nad zapisaniem się do drużyny. Faktycznie może być to wspaniałe przeżycie i świetna zabawa.
- No, będę musiała to przemyśleć, ale myślę, że się zgodzę. Nie wiem jak zdołam grać przeciwko tobie, bo zapewne jesteś świetnym graczem, ale zobaczymy jak to będzie. -- Odparła z miłym uśmiechem, po czym poprawiła brązowe włosy, na moment odsłaniając szyję na, której widniał tatuaż a tygrysem.
- NO to super. Rozbrykane dziecko będzie miało nianię. - Powiedziała ucieszona Adrienne posyłając Gryffonce wesoły uśmieszek.
- Tak, masz całkowitą rację. - Odpowiedziała młoda czarownica śmiejąc się razem z towarzyszką.
- W sumie to tak. Po za tym i tak na razie nie zamierzam się stąd ruszać. Rzuciłam to pytanie tylko tak... To przez to patrzenie na zegarek. -Powiedziała dziewczyna do Issy.

IIssa uśmiechem odpowiedziała na pochlebstwo.
I nagle, przez moment widziała coś co przypominało tatuaż.
-Co to jest?- Wyrzekła Issa bez cienia skrępowania odgarniając włosy z szyi Adrienne.
-Jakie to piękne!- Wypowiedziała zdumiona nie mając pojęcia skąd jej nowa przyjaciółka ma tak fantastyczną i misternie wykonaną ozdobę ciała.

Adrienne zauważyła, że nowa znajoma dostrzegła jej tatuaż. Puchonka uśmiechnęła się. Bardzo lubiła tą ozdobę.
- To tradycja rodzinna. Mam to od dawna.- Odparła, a na jej twarzy ponownie zagościł uśmiech. Każda kobieta jako pierwsza rodząca się w jej rodzinie od strony matki, otrzymywała taki znak. Złożyło się tak, że Adrienka była starsza o pięć minut od swej siostry bliźniaczki, więc taki tatuaż także otrzymała. Nikt nie wiedział dlaczego jest to akurat tygrys opleciony motywem roślinnym. Tradycja rodziny Vautrin wykształciła się tak dawno, że nie dało się teraz tego odkryć.

Issa przyglądała się ozdobie.
- To zadziwiające. Twoja rodzina ma bardzo ciekawą tradycje. Ale muszę ci powiedzieć że ten tatuaż bardzo do ciebie pasuje! Wyróżnia wyróżniającą się osobę. – Posłała nowopoznanej przyjaciółce uśmiech pełen uwielbienia. 
-Bardzo ciekawy motyw… Powiesz mi co nieco o tej tradycji?- Oczy Gryffonki rozbłysnęły ciekawością.

Adrienne zaśmiała się cicho. Czuła się dziwnie jak ktoś tak
o niej mówił. Sama nie uważała się za wyróżniająca się osobę.
-Ah. Pewnie, choć sama za dużo o niej nie wiem. Będę musiała kiedyś
przeprowadzić w rodzinie dochodzenie w tej sprawie. - Powiedziała Puchonka
śmiejąc się perliście.
- A więc. Moja mama pochodzi z francuskiego rodu Vautrin. Jest to od wieków rodzina czystej krwi czarodziejów. Nie pomyśl tylko, że jesteśmy jakimiś zwolennikami czystej krwi. - Mówiła dziewczyna zerkając co jakiś czas na rozmówczynię i badając jej odczucia na to co powiedziała.

- No i od wielu lat było tak, że każda dziewczynka, która rodziła się jako pierwsze dziecko w danym małżeństwie, otrzymywała znamię w postaci tatuażu takiego tygrysa. Słyszałam już o podobnych tradycjach w innych starych rodach, lecz tam wyróżniani byli pierworodni synowie. Postaci owego zwierzęcia różniły się nieco u różnych ludzi, lecz zawsze motyw był taki sam. Tutaj, gdzie ta roślina oplata postać tygrysa, są jakieś znaki, lecz nie wiem jakie jest ich przesłanie. - Kontynuowała Adrienne pokazując Gryfonce owe miejsce.
-Niestety nie wiem dlaczego ta tradycja się wykształciła, kiedy i jak to się stało. Zagadką także pozostaje to, czemu wybrano akurat to zwierzę. To tyle na ten temat. Nic szczególnie ciekawego.. - Powiedziała Panienka Alfestrale przyglądając się Issie. Po chwili uśmiechnęła się ciekawa słów nowo poznanej przyjaciółki na ten temat.

-Nic szczególnie ciekawego?- Powiedziała z oburzeniem Issa - Dziewczyno! To jest po prostu zaskakujące, takie niezwykłe! Piękna tradycja. I zadziwiające jest to, że zostały docenione i wyróżnione kobiety. – Mówiła Issa z zapałem.
- I uwierz mi nigdy bym nie podejrzewała cię o nietolerancję jeśli chodzi o mugoli. – Uśmiechnęła się Issa nie wierząc by ta o to dziewczyna miała wady.
- Wieszród mojej matki też jest ceniony. Meidenowie. Bardzo bogaci arystokraci czystej krwi. Jednak ja nie mam pojęcia o jakichś tradycjach panujących w tym rodzie bo moja matka umarła. A..-W tym momencie się zawahała. Nie lubiła swojego rodziciela nazywać „ojcem” –mój ojciec po jej śmierci zatarł wszystkie ślady jej obecności.-Patrzyła smutno przed siebie, pochłonięta myślami. Była wściekła na ojca. On był taki słaby! Nie wytrzymał utraty żony. Zrujnował Issie dzieciństwo pijaństwem. Zastanawiała się też jak to możliwe że taka słaba i krucha osoba może być jej ojcem..
Otrząsnęła się z tych nieprzyjemnych myśli i posłała szeroki uśmiech przyjaciółce.
-Dla tego sądzę że to niezmiernie ciekawe. Taka tradycja jest pięknym dziedzictwem.

- Tak, w tej tradycji bardzo podoba mi się, że to waśnie kobiety zostały wyróżnione. - Przyznała Adrienne. To było wspaniałe, że nie tylko mężczyźni są ważni. Niby istniało równouprawnienie, lecz mimo to, kobiety nadal bywają mniej istotne od płci przeciwnej.
-Hmm... Może ja do końca nie zauważam piękności tej tradycji, gdyż jest to właśnie tradycja mojej rodziny i mam z nią styczność od najmłodszych lat. Po prostu przyzwyczaiłam się. - Powiedziała w zamyśleniu. Wtem spostrzegła, ze Issa patrzy jakoś inaczej, jak by była przez chwilę nieobecna. Po chwili usłyszała słowa, które nią wstrząsnęły.
-Och... Tak mi przykro z powodu mamy. - Puchonka nie wiedziała co ma powiedzieć. Miała styczność z takimi rzeczami, lecz nigdy nie wiedziała co mówić w takich sytuacjach. Było to bardzo smutne, że ktoś stracił jednego z rodziców. W takich momentach chciała przytulić, pocieszyć... Lecz nie wiedziała jak. W końcu przyjaciółka otrząsnęła się z letargu i posłała Adrienne uśmiech. Panienka Alfestrale odwzajemniła go.
- Wiesz. Nigdy nie patrzyłam tak na to z tej strony. Dzięki Tobie mogę spojrzeć na to z innej perspektywy, dostrzec jej piękno i prawdziwą istotę, przesłanie. -Powiedziała Puchonka z miłym uśmiechem na twarzy.

Issa spostrzegła zakłopotanie Adrienne i trochę pożałowała swoich słow.
- Nie powinno ci być przykro- Uśmiechnęła się do przyjaciółki- Na każdego przychodzi pora , już się z tym pogodziłam. Ale bardzo tęsknie za mamą.- Przyjrzała się swojej przyjaciółce w skupieniu To zadziwiające że otworzyła się przed tą dziewczyną, którą właściwie dopiero poznała.
-Adrienne masz może rodzeństwo? – Zapytała żywo Issa.-

Puchonka kiwnęła głową w odpowiedzi na słowa Issy, po czym uśmiechnęła się smutno. W takich sytuacjach jeszcze bardziej cieszyła się, że ma wspaniałych, kochających ją rodziców. Co prawda z ojcem miewała problemy, lecz mimo to ciszyła się, że go ma.
-Tak, mam. Mam siostrę bliźniaczkę, niestety ona nie chodzi tutaj do szkoły. -Powiedziała dziewczyna z lekkim żalem w głosie. Bardzo tęskniła za swoją bliźniaczą siostrą.
- Mam też młodszego brata, który także uczy się gdzie indziej. -Kontynuowała Adrienne. Czasami żałowała, że nie ma rodzeństwa blisko siebie. Amelia i Matthew wybrali bowiem mniejszą szkołę.
-A ty masz rodzeństwo ? - Spytała z zaciekawieniem w głosie.
-Albo chociaż jakiegoś zwierzaka ? -Dodała po chwili z uśmiechem na twarzy.