Most

Dziewczyna chodząc po wielkim zamku zawsze się gdzieś zgubiła. No w końcu jak dla takiego dziecka, zamek ten wydawał się wielką twierdzą, która nigdy się nie kończy. Jednak podczas takich obchodów, dziewczynką bardziej kierowała chęć poznania nowych miejsc, odkrycia czegoś co jest niedostępne. Dla dziecka nawet coś co było dla starszych już można powiedzieć "stare" ciągle było czymś nowym, pasjonującym, jakby przez te krótkie chwile co sekundę coś się zmieniało. To też podczas jednej ze swoich wędrówek blondyneczka trafiła na coś co wyglądało jak most. Na początku trochę była nie pewna czy warto tam wejść, no ale w końcu odważyła się przyjrzeć nowemu odkryciu z bliska. To też nie minęło parę sekund kiedy znalazła się na moście. Początkowo przyglądała mu się bacznie sprawdzając z każdej strony. Jednak po pewnym czasie oparła się pleckami o murek, i przymknęła powieki.
Po pewnym czasie udała się na dalsze zwiedzanie zamku
z/t

Petrus zawsze szukał miejsc w których mógł znaleźć chwilę spokoju i ukojenia. Dawno nie odwiedzał kamiennego mostu więc przystanął n nim na chwilę. Podziwiał widoki i rozkoszował się ciszą okolicy. Czasem dobrze jest odpocząć od zgiełku zamku i pokoju wspólnego w którym zaciszny kąt to rzadkość. Tutaj przynajmniej mógł sobie spokojnie przemyśleć każą sprawę i nie przejmować się tym że dziesiątki par oczu się na niego patrzą. Wyjął lodowe kulki z miodowego królestwa, które kiedyś kupił i zaczął się nimi delektować.

Lilith wracała właśnie z biblioteki, zamyślona, nieobecna. Jak zwykle błądziła korytarzami, aż w końcu wydostała się na świeże powietrze. "Kamienny most" Pomyślała nieco sennie, patrząc na widoki jakie się z tond rozpościerały. Powiew wiatru wyrwał ją z zamyślenia. Z rękami pełnymi książek poszła dalej. Myśli znowu zajęły jej głowę. No i katastrofa. Nieuchronna i pewna. Wpadła na jakiegoś chłopaka, przewracając się rozsypując wokół pergaminy i stare księgi.
-Oj. Przepraszam najmocniej. Moja wina.- wstała szybko i pośpiesznie zaczęła zbierać książki.

Spokój... Cisza... To nie może trwać wiecznie. Ze stanu zamyślenia wyrwany został dość brutalnie na szczęście osoba która to zrobiła nie była aż taka wielka żeby zrobić mu krzywdę. Kiedy spojrzał na nią zobaczył jakąś dziewczynę którą kojarzył z pokoju wspólnego.
-Nic nie szkodzi, naprawdę.- Odpowiedział jej i przykucnął pomagając zbierać książki.-Czy my się może znamy? Jestem Petrus. Petrus Castus.- Przedstawił się z uśmiechem na twarzy.
Ahh... Nie potrafi się gniewać na nikogo. Zwłaszcza jeśli ten ktoś to niewysoka, słodka Krukonka. To byłoby nie taktowne, a tak może chociaż pozna kogoś miłego.

Zbierając książki Lil starała się zasłonić twarz. Była niemal w 100% pewna, że jest teraz tak czerwona jak jej włosy.
Chłopak, mimo tego, że dziewczyna tak brutalnie wybudziła go z krainy rozmyślań, był miły i przykucnął żeby pomóc jej zbierać.
-Czy my się może znamy? Jestem Petrus. Petrus Castus.- Usłyszała w pewnej chwili.
Dozbierała szybko resztę książek i wstała.
-Raczej niemożliwe. Zapamiętałabym. Lilith Emendatio. - Dygnęła leciutko, uśmiechając się przy tym słodko.

Dobrze w nich wyglądała, zarówno w tych włosach jak i z całą zarumienioną ze wstydu twarzą, a to że się zawstydziła to raczej normalne w tym stanie. W końcu to niecodzienne zapoznanie się, jednak lepsze takie niż żadne. Miał nadzieje że to coś znaczy.
-Więc miło poznać panno Emendatio.- Ukłonił się jej w pół. Nie robił tego często bo damy i kultura osobista ostatnio są wyjątkiem w Hogwarcie ale skoro dygnęła na przywitanie...
-Więc, Lilith, możemy przejść na Ty? Co Cię sprowadza na kamienny most? Rzadko widuje tutaj płomiennowłose Krukonki.- Uśmiechnął się widząc i jej uśmiech. Na prawdę był jej słodko z takim uśmiechem na twarzy. Wyglądała z nim bardzo niewinnie.

Chłopak się ukłonił. Była lekko zaskoczona. Mało kto trzymał się tutaj etykiety. Schlebiło jej to.
- Och. Tak. Oczywiście. - nieco za szybko wypowiedziała te słowa, przez co jeszcze bardziej się zarumieniła. - Wracam z biblioteki. A jak jestem zamyślona, to nigdy nie trafiam i błądzę całymi godzinami. - Starała się mówić spokojnie, ale głos chłopaka i jego uśmiech nie pozwalał się jej skupić. "Głupia nieśmiałość" Skarciła się w myślach, ale dalej się uśmiechała.

-Nie trzeba się mnie wstydzić, zaraz staniesz się cała czerwona jak dalej tak pójdzie.- Zaśmiał się lekko i spojrzał w jej oczy. Były soczyście zielone, a co gorsza hipnotyzowały go a on nie lubił jak dziewczyna go zawstydzała. Wolał na chłodno wszystko przemyśleć a Lilith nie dawała takiej możliwości swoją osobą.
-Trafiłaś póki co we mnie nie do swojego celu.- Uśmiechnął się do niej. -Jeśli chcesz to będę mógł odprowadzić Cię do pokoju wspólnego czy ewentualnie tam gdzie idziesz?- Jednak na razie nie chciało mu się stąd ruszać. Kamienny most był miłym i przyjemnym miejscem na rozmowę z taką osobą jak Lilith.

- Wcale się nie wstydzę!- odarła gwałtownie.- No dobra, może troszkę- dodała ciszej mając nadzieje, że Petrus nie usłyszy. Zaśmiał się cicho i spojrzał w jej oczy. Nie wiedzieć czemu nogi omal nie odmówiły jej posłuszeństwa.
Lilith ledwo słyszała co do niej mówił. Przez ten uśmiech. "Czemu on jest tak przystojny?!" Spanikowana zapytała samą siebie. Usłyszała pytanie.
- Z chęcią korzystam z tej oferty- Starała się być jak najbardziej rozluźniona.- Ale... Widok jest zbyt piękny. Chciałabym jeszcze chwilkę tu zostać.- Spojrzenie zielonych oczu padło na las w oddali. Jej oczy już nie wydawały się zakłopotane tylko zauroczone, a usta po raz kolejny wygięły się w delikatnym uśmiechu.

-Oj Lilith Ty chyba sama nie wiesz? W sumie kobieta zmienną jest także się nie dziwię.- Ogólnie Petrus może i wyglądał jakby go ta cała sytuacja nie ruszała ale w rzeczywistości był jeszcze bardziej onieśmielony niż jego towarzyszka rozmowy. Ale może to i lepiej żeby nie dał się tak łatwo owinąć wokół palca?
-Nie mówię że teraz natychmiast. Również chciałbym się po rozkoszować pięknem natury, i nie tylko natury...- Stanął obok niej, ale tylko skierował swój wzrok na widoki, w rzeczywistości obserwował kątem oka Lilith. W końcu skoro już stoją razem to nie będzie zwracał większej uwagi na przyrodę skoro piękna piątoklasistka stoi obok niego. To byłoby po prostu nieludzkie...

Lil nie zwróciła uwagi na to jak skomentował jej płeć. Gdyby nie była tak zajęta myśleniem o tym co się z nią dzieje, to chłopak już by oberwał jakimś paskudnym zaklęciem.
Dalsze jego słowa usłyszała jak przez mgłę. "... i nie tylko natury..." Przełknęła. Spojrzała na niego gwałtownie. "Przesłyszałam się. Na pewno się przesłyszałam" Ale kiedy zobaczyła, że Petrus patrzy już w dal, zrezygnowała z pytania które cisnęło jej się na wargi.
-Tak... Pięknie tutaj... - Westchnęła cichutko i postawiła książki na ziemi, nagle przypominając sobie, że nadal je trzyma. Powróciła do oglądania panoramy. Jednak nie mogła się powstrzymać i co jakiś czas spoglądała na chłopaka.

Nie miało to odegrać obelgi na ustach chłopaka. Broń Boże nie chciał jej urazić. Tym bardziej nie widziało mu się dostać zaklęciem na rozpoczęcie znajomości.
Petrus nie zamierzał tak zostawić tego. Jeśli sama nie zapytała on pociągnie ten temat. Przecież Lilith musi wiedzieć że komplement dotyczył jej.
-Lilith nie do końca chodziło mi o piękno tego miejsca w mojej wypowiedzi, raczej o piękno czegoś, albo raczej kogoś bardzo blisko mnie- Popatrzył tym razem wymownie na nią mając nadzieje że tym razem zrozumie przesłanie bez żadnych wątpliwości.
Krępowało go to jak ta młoda krukonka na niego spogląda. Kurde, ale ona piękna pomyślał.

Dziewczyna była w szoku. "Że niby ja?!" Stała dalej bokiem do niego, nie bardzo widząc co powiedzieć. Zupełnie nieświadoma tego, że na jej twarzy wykwitł uśmiech. Zrobiło jej się gorąco, a oczy błyszczały szczęściem. "Co się ze mną dzieje?!..." Starała się opanować. Nie bardzo wychodziło "Walka z samą sobą nie ma sensu" Stwierdziła po chwili i odwróciła się do Petrusa. Stanęła na palcach i pocałowała go delikatnie w policzek. Co było bardzo trudne biorąc pod uwagę to jak niską dziewczyną była.
- Dziękuje- wyszeptała i odwróciła się szybko tyłem, żeby nie zobaczył jak zakłopotana była. Ledwo utrzymywała się na nogach.

Patrzył jak walczy sama ze sobą w środku i nie bardzo wiedział co owa mała istotka zrobi. Nie spodziewał się nic konkretnego, w końcu nie oczekiwał wiele dostawać od dziewczyn znanych tylko chwilę. W każdym razie to co się stało zaskoczyło go na każdej linii. Uśmiechnął się do Lilith w geście podziękowania.
-Nie ma za co słodka Lilith- Wyszeptał jej do ucha kiedy stała obrócona tyłem do niego. Pocałował ją w polik i obserwował co dalej się stanie. Panna Emendatio bardzo go intrygowała...

Wszystko się w niej gotowało. Z czystej rozkoszy. Jeżeli jego usta na jej policzku wywołują w niej takie emocje, to co by się stało gdyby pocałował ją w usta? Ale w tej chwili nie wiedziała czy chce się przekonać. Wiedziała już o nim dużo. Rozgryzła go przed chwilą. Ale ten chory strach. "Głupia!" Skarciła się. "Powiedz coś"
Otwierała właśnie usta żeby coś powiedzieć, kiedy usłyszała szept przy uchu.
"... słodka Lilith" Nogi się pod nią ugięły.

Co mogła o nim wiedzieć po tych paru chwilach? Na razie jedynie powiedział parę słów, które zresztą były prawdą, i pocałował ją w policzek jak ona jego. Nie ukrywajmy że bardzo mu się podobało i sprowokowało go to do dalszego działania jednak sam nie do końca wiedział co ma zrobić. Może powinien dać teraz jej zrobić kolejny krok?
-Coś nie tak... Lilith...?- Powiedział i spokojnie czekał na reakcję. Widział że jest to dla niej przyjemne ale nie chciał przesadzić żeby nie uciekła. W końcu nie wie jak daleko może się posunąć. Chciałby ją pocałować w usta.. Ale nie... Źle byłoby jakby się przestraszyła... Lepiej poczekać...

Serce waliło jej jak oszalałe. Kompletnie nie wiedziała co zrobić. Jego słowa słyszała jakby z oddali, a jego obecność... Czuła jakby wszystko wokoło było NIM. "Ledwie go znasz!" "Ale wiem o nim więcej niż można by się spodziewać" "Ledwie go znasz. Bo ile? 10/15/20 minut?" "Ale wydaje mi się..."
Spojrzała niepewnie na chłopaka.
- Nic mi nie jest. Ja... - Spojrzała mu w oczy. Koniec. Nerwy puściły. Pociągnęła go za szatę w dół i pocałowała. "Jesteś szalona Lil" pomyślała. Trwało to może parę sekund, ale dziewczyna zrozumiała pewne kwestie w tym czasie. odsunęła się od niego uśmiechając się tak promiennie i słodko, że chyba nikt nie był by w stanie się jej oprzeć
- Przepraszam. - wyszeptała. - Nie wiem co we mnie wstąpiło. - tłumaczyła się -Ale nie żałuje.- dodała i sięgnęła po książki.

Patrzył tak na nią co się dzieje. Nagle otworzyła usta i zaczęła coś mówić, jednak nie dokończyła. Zanim zdążył cokolwiek zrobić przeszyła go wzrokiem. Co się dzieje? zapytał sam siebie. Przecież to niemożliwe. A jednak było mu tak przyjemnie jak jeszcze nigdy. Nie trwało to długo ale było bardzo, ale to bardzo przyjemnie.
Spojrzał na nią kiedy się tak odsunęła i uśmiechnęła. Miała racje. On też nie był w stanie się jej oprzeć. Chwycił jej rękę która chciała sięgnąć po książki, a drugą ręką uniósł jej głowę i pocałował najbardziej namiętnie i czule jak tylko potrafił.
-Ja też nie żałuje i nigdy więcej mnie za to nie przepraszaj.- powiedział pół szeptem patrząc jej w oczy. A kiedy skończył pocałował ją jeszcze raz i uśmiechnął się do niej ciepło.

Była bliska omdlenia. Ten uśmiech, pocałunki, te oczy. Nie wiedziała co powiedzieć. Chciała być szczera. Nie wiedziała dlaczego, ale Petrus nagle stał się jedyną osobą której chciała o sobie powiedzieć wszystko. "Zacznij od tego najprostszego"
- I pomyśleć, że mój pierwszy pocałunek w życiu oddałam osobie, na którą wpadłam wracając z biblioteki.- mruknęła. Niepewnie wtuliła się w jego szatę. Cała pewność siebie uleciała z niej jak powietrze z przedziurawionego balonu. Zadrżała kiedy powiew wiatru znowu jej dosięgnął.

Petrus cenił sobie szczerość u bliskich mu osób, szczególnie tych bliskich jego serca... Jeśli tylko będzie chciała to on z chęcią ją bliżej pozna, i sam da się poznać i odkryje przed sobą wszystkie swoje sekrety. Petrusowi bardzo odpowiadało towarzystwo Lilith. Czuł się przy niej taki swobodny i miał uczucie że nie musi się krępować niczego przy niej.
-Pomyśleć że jest mi tak przyjemnie przy osobie która na mnie wpadła chwilę temu.- Pocałował ją mocno i przytulił do siebie, bardzo mocno -Bardzo dziękuję ze Twój dziewiczy pocałunek, Lilith- Poczuł ją blisko przy sobie. Nie chciał wypuścić ani teraz ani później. Zobaczył że trzęsie się z zimna więc zasłonił ją od wiatru. Nie chciał żeby pannie Emendatio było w jakimkolwiek sensie źle.

- Dziękujesz za coś co zrobiłam, bo chciałam.- powiedziała wprost w jego szatę. - Czasami potrafię być naprawdę egoistyczna.- dodała. To była prawda. Rzeczywiście miała dni w których myślała tylko o sobie. Nagle przyłapała się na pewnej myśli. "Jeżeli to prawda? Jeżeli się naprawdę zakochałam? Przecież on jest z VII klasy." Oczy jej się zeszkliły jakby zaraz miała się rozpłakać. Na szczęście tego nie widział.
- Zimno mi. - powiedziała. Wtuliła się w niego bardziej. Był taki ciepły, a w jego ramionach czuła się dziwnie bezpiecznie.

-Dziękuje Ci za to że zawsze będziesz dla mnie kimś wyjątkowym przez to co zrobiłaś.. I będziesz kimś wyjątkowym, nawet ze swoim egoizmem.- Nie obchodziło go jakie są jej wady, nie będą mu przeszkadzać, przecież nikt nie jest idealny i nie wymaga się tego od nikogo.
-To wtul się we mnie jak mocno tylko będziesz chciała, możemy iść w jakieś bardziej przytulne miejsce jeśli masz ochotę?- Przytulił ją bardzo mocno. Miał nadzieję że Lilith choć trochę będzie cieplej. Następnym razem zadba żeby spotkali się w milszym miejscu, o ile będzie następny raz.

-Nawet z egoizmem?- Zaśmiała się. Spojrzała na niego z dołu. Po raz kolejny utwierdziła się w przekonaniu, że ten chłopak jest strasznie przystojny. I wysoki. - Petrus... Fajnie jest tam na górze?- zapytała się z rozbrajającym uśmiechem. Jego imię wypowiedziała słodkim głosem.
- Byłeś kiedyś w kuchni?- spojrzała w jego oczy pytająco. Zrobiła bardzo zamyśloną i mądrą minę- Mam ochotę na kakao.- Odparła po chwili.

-Nawet z egoizmem.- Również zaśmiał się do Lilith.
Uroczo wyglądała spoglądając tak z dołu na niego. "Taka maleńka a ile słodkości w sobie ma" pomyślał. Nie wiedział kiedy ale poczuł ciepło płynące z tej małej istoty i było ono bardzo przyjemne.
-Jest tu zajebiście, a jak na dole?- Uśmiechnął się do niej szeroko i przytulił się mocno.
-Wiem gdzie jest kuchnia i jeśli chcesz możemy tam iść po Twoje... Kakao- Rozbawiło go to jak próbowała udać poważną.
Teraz było mu zbyt wesoło żeby też takiego zgrywać. Spoglądał na nią z góry i uśmiechał się szeroko. Pocałował ją w usta i patrzył przez uśmiech na jej zielonkawe oczy. Nie mógł się oderwać i upuścić chociaż sekundę którą spędzał z nią.

-Na dole jest nudno, i nie fajnie- Skrzywiła się, ale jej oczy dalej błyszczały. - Idziemy po kakao! Ciepłe i prawdziwe. To ekspedycja mojego życia - Zrobiła szaloną minę naukowca który wie że niedługo jego dzieło ożyje.
Mimo tego że się wydurniała, tak naprawdę cały czas obserwowała to jak na nią patrzył. Teraz robił to z tak rozbrajającym uśmiechem, że nie miała siły się mu opierać. Poczuła o raz kolejny jego usta na swoich. Z każdym nowym pocałunkiem przez Lilith przechodziły coraz to nowe pokłady uczuć skierowanych do tego przystojniaka.
Lil wyjęła różdżkę i wycelowała ją w książki. Te posłusznie zmniejszyły się i przyleciały do niej. Wyswobodziła się z mocnego, ale za razem delikatnego uścisku Petrusa, złapała go za rękę i pociągnęła w stronę wielkich drzwi.