Anabel Emily Grey

1. Imię/Imiona: Anabel Emily
2. Nazwisko: Grey
3. Data urodzenia: 4.02.1968
4. Miejsce zamieszkania: Cardiff
5. Rok nauki: V
6. Czystość krwi: ¼
7. Status: zamożna
8. Przedmioty: zaklęcia, transmutacja, opcm, eliksiry, astronomia, historia magii, zielarstwo, starożytne runy, numerologia
9. Charakter:
Anabel nigdy nie lubiła opowiadać o sobie. To przecież wiązało się z otwarciem na innych, a co jeśli oni na to nie zasługiwali? Albo z jej słów wyciągnięto by trzecią prawdę, tą której nie pokazuje światu? Dlatego Anabel nigdy nie opowiada o sobie. Gdy ktoś ją pyta o coś, co ją dotyczyło, zmyśla jakieś bajeczki. Tym sposobem dziewczyna wyrobiła sobie opinię miłej i radosnej osóbki, lecz jaka jest naprawdę – nie wiedział nikt. Za to ona wiedziała wszystko o innych. Nie rozumiała tego, jednak miała w sobie „to coś” co sprawiało, że ludzie do niej lgnęli, ufali i zwierzali się jej ze swoich najskrytszych tajemnic. Często zdarzało się, że wykorzystywała tych, którzy jej zaufali, jednakże robiła to po cichu, tak by nie stracić niczyjego zaufania. O tak, Grey to genialna manipulantka. Na pozór urocze, energiczne stworzenie, a tak naprawdę opanowana i spokojna istota. Uważała, że do szczęścia nie potrzebuje prawdziwej przyjaźni, miłości. Ona sama sobie wystarczy. Po co jej ludzie, których tak łatwo można przejrzeć, którzy po chwili znajomości podają jej się na tacy? Anabel za to uwielbia ciekawych ludzi, oraz wszystko, co piękne – książki, sztukę. A kiedy uważa, że coś zasługuje na miano „pięknego” czy „ciekawego” koniecznie musi to posiąść. Tym sposobem nauczyła się grać na flecie poprzecznym, malować, pisać wiersze. Perfekcjonistka w każdym calu, jednakże nie chwali się swoimi zdolnościami i osiągnięciami. Bywa zaborcza. Wszystko dokładnie kalkuluje, lecz to nieznaczny, że nie jest spontaniczna – uwielbia smak adrenaliny, lawirowanie na linie nad przepaścią. Nie szanuje zasad i norm, ona sama je wyznacza. Jednakże nie przepada za rozwiązywaniem problemów siłą i krzykiem i mimo, iż już jej się to zdarzało, wybiera drogę dyplomacji, która jest jej najmocniejszą stroną. Ciekawostką jest, że panicznie boi się zwierząt i wody.
10. Wygląd:
Anabel jest drobną osobą, która chciałaby być jeszcze drobniejsza. Liczy sobie zaledwie sto pięćdziesiąt siedem centymetrów wzrostu, a w połączeniu ze swym drobnym ciałkiem bywa niewidoczna dla innych. Dziewczyna, mimo swej kruchej postury, jest typem bardzo tyciej klepsydry – ma biust, wcięcie w talii, wydatne biodra. Jednakże często to ukrywa nosząc duże, długie, ciepłe wełniane swetry, które jeszcze bardziej uwydatniają jej wątłość. Co się tyczy owalnej twarzyczki – ludzie często dają jej mniej lat, niż ma w rzeczywistości. Jej niebieskie oczy w kształcie migdałów mogą poszczycić się swoją wielkością, lecz na pewno nie długością i gęstością jasnych, prawie niewidocznych rzęs. Zawsze pod jej głęboko osadzonymi oczami widnieją cienie – nie powstałe jednakże ze zmęczenia, a odziedziczone po matce. Usta ma pełne, o intensywnym, różowym zabarwieniu, policzki i karnację bladą jak u trupa. Nos jest mały, czoło niskie. Jej włosy są koloru zimnego blondu, który w słońcu zdaje się być białym. Są w bardzo dobrej kondycji, nie łamią się, nie plączą; niemalże idealnie proste i sięgające wcięcia w talii pukle są dumą dziewczyny, która mimo swej urody postrzega się za osobę przeciętną, czasami nawet brzydką.
11. Rodzina:
Anabel jest jedynaczką, przez co była oczkiem w głowie rodziców. Mama dziewczyny, pani Anne Grey to mugolka, pracująca w szpitalu jako kardiolog. Jest osobą ciepłą i pogodną, aczkolwiek bardzo wymagającą i stanowczą. Stąpa twardo po ziemi, przez co trudno było jej uwierzyć w pochodzenie męża, który podobnie jak córka uczęszczał do Hogwartu. Pan Joseph natomiast jest czarodziejem półkrwi, z charakteru lekkoduchem i dowcipnisiem. Rzadko kiedy potrafi zachować powagę, zawsze dostrzega pozytywne strony, nawet w najgorszej sytuacji, bywa lekko szalony, nie mniej od swoich pacjentów – tata dziewczyny, podobnie jak matka, jest lekarzem – psychiatrą. Przebywanie z dwójką lekarzy pod jednym dachem często bywało dla Anabel uciążliwe, dlatego z niecierpliwością czekała na list ze szkoły – nigdy nie wątpiła, że go dostanie. Jej kontakty z rodzicami są poprawne i, niestety, sztuczne. Sztuczne uśmiechy, wymuszone rozmowy.
12. Historia:
Można by pomyśleć, iż dziewczyna jest szczęściarą. Jest bogata, ma wszystko czego zapragnie – pieniądze, kochających rodziców, dobre stopnie. Na dodatek jest czarownicą. Czyż to nie prawdziwa idylla? Jako jedyne dziecko państwa Grey'ów od najmłodszych lat dostawała wszystko, czego pragnęła i rzeczywiście była szczęśliwa. Zwłaszcza, że miała prawdziwego przyjaciela, Felixa. Chłopiec był od niej o trzy lata starszy, lecz wcale nie traktował jej jak małego smarka, jak to robiła większość chłopców. Traktował ją jak młodszą siostrę, swoją księżniczkę. Ona natomiast uważała go za swojego braciszka, księcia. Nie, nie, nie, to nie było żadne dziecięce zakochanie, zauroczenie. Oboje znali się jak łyse konie, Felix miał zresztą dziewczynę, co w ogóle nie przeszkadzało Anabel. Jednakże kiedy dostała list ze szkoły nadszedł czas smutnego rozstania. Żałowała, że nie może mu powiedzieć prawdy, że nie pokaże mu czarów, których się nauczy. Wiedziała, iż oboje będą za sobą tęsknić. Przed wyjazdem dostała od niego zegarek na łańcuszku z wygrawerowaną różą i swoimi inicjałami A.E.G. to miała być pamiątka. Gdy przyjechała rok później na wakacje do rodzinnego domu, dowiedziała się, że Felix miał wypadek, utopił się. Anabel miała do rodziców wielki żal, że nie powiedzieli jej o tym wcześniej, przez co nie mogła nawet być na jego pogrzebie. Od tamtego czasu jej relacje z opiekunami znacznie się pogorszyły, a w dziewczynie zrodził się irracjonalny lęk przed wodą. Także wtedy postanowiła, że nie będzie mieć więcej prawdziwych przyjaciół. Zegarek od Felixa traktuje jak swój największy skarb i zawsze ma go na swojej szyi.