Marilyn Jean Langdon

1. Imię/imiona: Marilyn Jean
2. Nazwisko: Langdon
3. Data urodzenia: 14 kwietnia 1967
4. Miejsce zamieszkania: Limerick , Irlandia
5. Rok nauki: VI
6. Czystość krwi: 1/4
7. Status: przeciętny
8. Przedmioty: Transmutacja, Eliksiry, OPCM, Numerologia, Starożytne Runy
9. Opis charakteru:
Jaka jest panna Langdon? To zależy od dnia, godziny, minuty. Nieprzewidywalność to jej drugie imię. Otoczenie postrzega ją jako dziewczę aroganckie i opryskliwe, no, może faktycznie to prawda, ale tylko czasami i dla niektórych osób. Na idiotyczne pytania odpowiada idiotyczną odpowiedzią, z której aż cieknie ironią. Jednak w gruncie rzeczy jest osobą troskliwą, pociesza ludzi (chociaż często sama takowego pocieszenia potrzebuje). Przeważnie udaje istotę samotną, która nie potrzebuje towarzystwa innych ludzi, rzeczywistość jest jednak inna, bo Marilyn tak naprawdę potrzebuje towarzystwa innych tak, jak ryby potrzebują wody do życia. Niestety sama nie potrafi do kogoś (kogo nie zna) podejść i zacząć rozmowy, bo chociaż pozory mogą mylić, to bardzo z niej nieśmiała cząsteczka populacji ludzkiej. Dziewczyna strasznie boi się odrzucenia i w niektórych sytuacjach nie umie powiedzieć „nie” w obawie, że ktoś ją wyśmieje z tego powodu. Do tego nie lubi, kiedy ktoś krzyczy, a w szczególności na nią i w takich sytuacjach czasami nie może powstrzymać łez. Ma wiele kompleksów, więc lubi jak ktoś prawi jej różne komplementy. Nienawidzi ludzi fałszywych i dwulicowych, do tego nie przepada za sytuacjami, kiedy ktoś nią rządzi, ona musi być liderką, koniec, kropka. Jednak praca zespołowa wygląda tak, iż to ona robi wszystko, bo uważa, że nikt nie zrobi tego lepiej od niej, a poza tym woli trzymać rękę na pulsie. Jest z zasady realistką, czasami z domieszką pesymizmu. Niecierpliwa. Do tego leń śmierdzący, któremu nie w głowie nauka. Zamiast się uczy woli walić w swą perkusję, denerwując przy tym każdego, kto jest w zasięgu dźwięku tego jakże pięknego instrumentu. Dodatkowo jest straszną bałaganiarą. Po jej pokoju wszędzie walają się kasety z nagraniami jej ulubionych zespołów.
10. Opis wyglądu:
Dziewczyna jest bardzo niska (a przynajmniej tak jej się wydaje), bo posiada zaledwie sto sześćdziesiąt centymetrów wzrostu. Długie blond włosy, które lubią się trochę kręcić przy końcach, do tego zmieniają swój odcień w zależności od pogody. Przeważnie są rozpuszczone, bo tak jej ładniej, ale można ją także spotkać w prostej kitce, czy koku. Uwielbia nosić czarne glany z czerwonymi sznurówkami, bluzki, przeważnie czarne, z nazwami różnych zespołów, do tego jeansy. Osoby, które widziały ją w kwiecistych wzorkach mogą powiedzieć, że mają szczęście, bo takie rzeczy w przypadku panny Langdon bardzo rzadko mają miejsce. Ot, cała filozofia jej wyglądu zewnętrznego, takiego widocznego od zaraz. Może być coś w jej wyglądzie rzucającego się w oczy? Chyba raczej nie, bo wiele osób jej nie zauważa. A czym szczególnym może się pochwalić panna Langdon? A tym, że ma tatuaż. Taki mały znaczek: 遙. Kilka blizn, które pozostały jej z lat szaleńczego dzieciństwa, a tu blizna na stopie, po upadku z drabinek, a tu na łokciu, i tak dalej. Była bardzo żywiołowym dzieckiem.
11. Rodzina: Cóż można tu powiedzieć?
Jon Langdon, czterdziestoletni, przystojny jak na swój wiek, bardzo inteligentny. Lekarz, który ma trudny charakter i kochającą rodzinę.
Doris Peterson pracuje w małym sklepiku spożywczym. Trzydziestosiedmioletnia pulchniutka kobieta, uwielbia zwierzęta i gotowanie.
Roxana Langdon młodsza siostra. Ta lepsza część potomstwa. Cierpliwa prymuska. Mimo wielu różnic dziewczynki bardzo się kochały, chociaż różnica wieku to aż pięć lat.
12. Historia postaci:
Marilyn była szczęśliwym dzieckiem, pełnym energii i wigoru, z głową pełną czasami dziwnych pomysłów. Miała kochający dom, rodzinę, z którą się często kłóciła, taki tam okres buntu. Mimo tego, jak wiele razy w tych kłótniach padły jakieś wyzwiska, to i tak nikt o nich potem nie pamiętał. Rodzina, jak każda. Nie znała bólu i cierpienia, przynajmniej do kiedy nie zaczęła się szarpać z ludźmi, którzy obrażali jej styl bycia. Nie każdy lubi ludzi słuchających (przez większość populacji tak zwanej) ciężkiej muzyki. Dziewczyna uczęszczała do szkoły dla mugoli, do czasu otrzymania listu z Hogwartu. Cała rodzina była w wielkim szoku, bo nikt nie wiedział, że dziadek dziewczynki (od strony matki) był czarodziejem.